เด็กชายวัยรุ่นสองคนถูกจับในข้อหากระทำความผิดจากการเสพยาเสพติด และตัดสินให้รับโทษ
แต่ศาลให้ความปราณีโดยเข้าสถานบำบัดและออกมาทำกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์โดยชักจูงให้คนเลิกยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดให้มากที่สุด โดยศาลให้เวลาเด็กชายคนละ 7 วันในการชักจูง
หลังจาก 7 วันผ่านไปเด็กชายทั้งสองก็มารายงานต่อหน้าท่านผู้พิพากษา
เด็กชายคนที่ 1: " ผมชักจูงให้คนเลิกยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดได้ 50 คนฮับ"
ท่านผู้พิพากษา : "เก่งมาก เธอทำได้ยังไง ?"
เด็กชายคนที่ 1: " ผมวาดวงกลมวงใหญ่หนึ่งวงและอธิบายว่า นี้คือขนาดสมองก่อนที่เสพยา และวาดวงกลมวงเล็กแล้วอธิบายว่า นี้คือขนาดสมองหลังเสพยา "
ท่านผู้พิพากษา : "เธอฉลาดมาก แล้วเธอล่ะ " ท่านผู้พิพากษาหันไปถามเด็กชายคนที่ 2
เด็กชายคนที่ 2 : " ผมชักจูงให้คนเลิกยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดได้ 500 คนฮับ "
ท่านผู้พิพากษา : " เธอทำได้ยังไง" ท่านผู้พิพากษาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
เด็กชายคนที่ 2 : " ผมทำคล้ายๆเพื่อนผมน่ะครับ"
เด็กชายคนที่ 2 : " แต่ผมวาดวงกลมวงเล็กก่อนแล้วอธิบายว่า นี่คือรูตูดของคุณก่อนที่คุณจะถูกจับข้อหาเกี่ยวกับยาเสพติด จากนั้นผมก็วาดวงกลมวงใหญ่แล้วอธิบายว่า นี้คือรูตูดของคุณหลังจากที่คุณออกจากคุก "
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
" รูตูดสำคัญกว่าสมอง ชายใดโดนชาย ตอบ สนอง จะสยองจนวันตาย "