:::CIVIC CLUB THAILAND:::

ก็เป็นการต่อกระทู้ จากชวนน้องไปเที่ยวลาวใต้  มาเป็นกระทู้ย้อนรอยลาวเหนือ  จะโพสภาพตั้งแต่วังเวียงก่อน  แล้วจะค่อยๆเปลี่นไปตามสถานที่ท่องเที่ยว
ของลาวตอนเหนือ  ให้ชมกันอย่างจุใจกัน  ผมจะทยอยส่งมาต่อเนื่อง  ว่างก็จะมาโพสต่อไปเรื่อยๆครับ
ภาพแรกๆจะเป็นภาพเดินทางโดยทางรถยนต์  ก่อนจะถึงวังเวียงไปจนถึงสถานที่พักและเที่ยว 

ที่เห็นเป็นลานสนามกว้างนั้น  เดิมเป็นสนามบินของวังเวียง  ตอนนี้เลิกใช้แล้ว

ภาพนี้เป้นแม่น้ำซองและภูเขา ที่สร้างบรรยากาศที่นั้นให้งดงามกับธรรมชาติ  เดิมๆ ไร้มลพิษทางสภาพแวดล้อม

นักท่องเที่ยวนิยมมาพายเรือกันที่สถานที่บริเวณนั้น  เพราะน้ำก็ไม่ลึก แถมมีบรรกาศน่าสัมผัส กับการพายเรือ

กับอีกมุมของทิวทัศน์

พวกที่พายเรือร่องตามลำน้ำซองมา  จะมาถึงจุดสุดท้ายที่บริเวณแห่งนี้  แล้วจะมีเจ้าของเรือเอารถมารับกลับไปที่จุดเริ่มต้น

นี้คือที่พัก สุดยอด ต้องธรรมชาติแบบนี้  ประเภทห้าดาวชิดซ้ายไป  ทำยังงัยก็ไม่มีธรรมชาติแบบนี้  แถมราคาที่พักก็คืนละ 140 บาทเท่านั้น

ลืมบอกไปว่า  ด้านหน้าที่พักเป็นเนินที่สามารถมองเห็นทิวทัศน์แม่น้ำซองข้างล่างได้ดีที่สุด 
และภาพนี้เป็นชื่อของเรือนพัก  โพสให้เห็นเบอร์โทรศัพท์  ที่สามารถติดต่อจองที่พักได้

สถานที่แห่งนี้ได้ถูกเปลี่ยนไปแล้ว  ปกติจะเป็นเนินที่สามารถมองดูแม่น้ำซองข้างล่าง  และเป็นวิวที่พักเหมาะกับการชมธรรมชาติที่สุดของวังเวียง

ภาพเหล่านี้ได้ถูกเปลี่ยนไปแล้วในปัจจุบัน  โดยมีตึกคอนกรีตเข้ามาแทนที่  เป็นที่น่าเสียดาย  ผมไปครั้งสุดท้ายปลายเดือนธันวาปี 2009
เดิมเป็นจุดที่พักที่นักท่องเที่ยวแย่งกันจอง  เพราะเป็นจุดที่น่าพักที่สุด ราคาถูกสุดๆ

มาดูภายในห้องนอนดูบ้าง ว่าเป็นอย่างไร กับราคา 140 บาท  มีพัดลมห้องน้ำ เครื่องทำน้ำร้อน  พัดลมไม่เคยเปิด  กลางคืนก็หนาว

นี้เป็นภาพที่นักท่องเที่ยว  ที่มาเที่ยวที่วังเวียงจะพลาดไม่ได้ กับการถ่ายภาพทิวทัศน์นี้เก็บไว้  มันสวยงามมาก

ถามหน่อยครับ รถเก๋งไปได้มั้ยครับ ถ้าได้ต้องทำไงบ้างครับ

เพื่อนผม เข้าใจรีบเดินไปดักถ่ายภาพแหม่มเดินข้ามสะพานมา หลังจากลงไปเล่น้ำในลำน้ำซอง  โดยเอาแม่บ้านเป็นหน้าม้า  แต่กลับซูมภาพไปที่แหม่ม  เจ้าใจเล่นนะเพื่อน

เป็นภาพที่เขาให้เช่าเรือพาย  และยามค่ำคืนที่วังเวียง

ตอบคุณ  chat_ek   ขับรถเก๋งไปได้สบายมาก  ผมไปเที่ยวครั้งสุดท้ายนำรถเก๋ง ซีวิคตาโตไปครับ   จะมีภาพให้ชมกันทั้งรถเก๋งและคณะที่ไป  อย่าพลาดนะครับ

กับภาพสุดท้ายของคืนนี้   บรรยากาศยามเช้าที่วังเวียง  จะมีหมอกหนาทึบ มองไม่เห็นภูเขาเลย  ยังมีภาพสวยๆที่วังเวียงอีกครับ  ไว้ต่อพรุ่งนี้ครับ

น่าอยู่มาก ครับ...

ก่อนจะออกจากวังเวียง ขอทิ้งท้ายภาพนี้อีกภาพ  สวยดีและน่าพัก

ตอนเช้าเริ่มออคูณ  ช่วเช้าๆแบบนี้จะเก็นเมฆปกคลุมยอดเขาสองข้างทางตลอด  ในช่วงฤดูฝน

เดินทางมาได้ห้าหกกิโล  ก็จะพบตลาดสดยามเช้า  ที่มีบรรกาศทิวทัศน์สวยงาม  มีเมฆปกคลุมยอดเขาเป็นแบล็คกราวด์  สวยจริงๆ

ภาพที่ตลาด

สองภาพข้างบนนี้  ผมพยามส่งหลายครั้งมีปัญหา 

ในฤดูฝน สภาพธรรมชาติขุนเขาจะมีเมฆปกคลุมยอดเขาตลอดเส้นทาง  สวยงามดี  อากาศก็เย็นสบายๆ  เดี๋ยวฝนตกเดี๋ยวแดดออก

เมื่อขับรถตาามสองข้างทาง  ก็จะพบธรรมชาติงามๆดังที่เห็น

ผมก็ถ่ายภาพวิวให้กับตัวเองกับธรรมชาติที่ชอบมากๆ และพี่ที่ติดตามไปเที่ยวด้วย

จะพบว่าเส้นทางถนนที่ขับรถผ่านไป  จะไม่ค่อยมีรถสวนทางมา  ขับสบายๆ  ถึงแม้จะขับขวา   แต่ต้องระวังเจ้าถนน  หมูหมากาไก่ วัวควาย  มันเป็นเจ้าถนนจริงๆ   ต้องยอม

นี่แหละเจ้าถนนตัวจริง

สองข้างทางก็จะพบกับทิวทัศน์สวยๆแบบนี้ตลอดเส้นทาง

เจออีกแล้วนักเลงเจ้าถิ่น   มันไม่ยอมหลบให้รถง่ายๆหรอก  บีบแตรก็ไม่ตกใจ  เอากับมันซิ

ไม่ดูแล้วนักเลงเจ้าถิ่น  ดูสวยๆแบบนี้ดีกว่า

คืนนี้ก็โพสให้ชมแค่นี้ก่อน  พรุ่งนี้ต่อครับ

ขอบคุณครับ น่าไปจังแล้วจะเอารถไปต้องทำไงบ้างครับ แล้วใช้ใบขับขี่ไทยได้หรือปล่าว

ตอบคุณ  Chat_ek  ผมเคยลงเรื่องการเตรียมตัวไปเที่ยวฝั่งลาว  ว่าต้องเตรียมตัวเรื่องเอกสารรถยนต์ทำอย่างไร เรื่องใบขับขี่ และอื่นๆ   ในกระทู้ที่ผ่านมา  หัวข้อ  มาชวนน้องๆไปเที่ยวลาวใต้  ลองเปิดอ่านดูครับ  ผมจะสรุปเคร่าๆอย่างนี้

เรื่องใบขับขี่สากล   ให่คุณไปที่กองทะเบียนรถ  ที่กรมการขนส่ง  ตรงข้ามสวนจตุจัก  ถามเจ้าหน้าที่ ที่นั่นดู  ว่าตึกไหนทำใบขับขี่สากล  น่าจะเป็นตึกสามหรือสี่ จำไม่ได้แล้ว  เดี๋ยวนี้ ใบอนุญาตขับขี่รถ สามารถทำใช้ได้ทั้งในและนอกประเทศ  เสียค่าใช้จ่าย  505 บาท  (ตลอดชีพ)  ส่วนเรื่องรถยนต์  ให้ไปที่ขนส่งเขต ที่ทะเบียนรถยนต์นั้นอยู่  แจ้งความจำนงค์  ว่าจะนำรถไปใช้ที่ฝั่งลาว(จ่างประเทศ)  เพื่อทำพาสปอร์ทรถ  จะได้เอกสารคือ ในหนังสือคู่มือทะเบียนรถ  จะลงข้อความหมายเหตุ  ว่านำรถไปใช้ต่างประเทศ   สอง ได้แผ่นป้ายทะเบียนรถใหม่ เปลี่ยนตอนขับไปฝั่งลาว (จะเปลี่ยนก็ได้ ) ผมไม่เปลี่ยนก็วิ่งได้ปกติ  สาม  ได้แผ่นสติกเกอร์วงกลมรูปตัวหนังสือ  ตัว  T ติดที่หน้ากระจกและท้ายรถ  และมีเอกสารรับรองการตรวจสภาพรถหนึ่งแผ่น( ไม่ต้องนำรถเข้าตรวจ)  ไว้ไปแสดงที่ฝั่งลาว   สำหรับคุณเอง ควรมีพาสปอร์ทไว้ครับ  สะดวกในการเดินทาง   เคร่าๆแค่นี้ก่อน

สองสามวันที่ผ่านมาไม่มีเวลาโพสพาพมาครับ  ขออภัย
ภาพที่เห็นเป็นบรรยากาศสองข้างทางที่ขับรถเดินทางมาใกล้จะถึงสามแยกภูคูนแล้ว   บังเอิญทริบที่เดินทางครั้งแรกนี้ไม่ได้ถ่ายภาพวิวสวยๆไว้ระหว่างทาง   แต่ไม่เป็นไร  ก็จะมีภาพเสริมในระหว่างเดินทางเมื่อปลายปีที่แล้วมาให้ชมต่อกัน

เมื่อเดินทางใกล้ถึงสามแยกภูคูน  ก้จะพบหมอกจากระอองฝนปกคลุมทิวทัศน์ขุนเขา

จะเข้าบรเวณสามแยกภูคูน

บริเวณสามแยกภูคูน   หากเลี้ยวซ้ายจะไปหลวงพระบาง ประมาณ สองร้อยกิโลเมตร  และหากเลี้ยวขวา  ก็จะไปโพนสวรรค์ เชียงขวางและทุ่งไหหิน ก็เกือบสองร้อยกิโลเมตร  ระยะทางจากหลวงพระบางไปเชียงขวาง จะผ่านทางโค้งมากกว่าสองพันกว่าโค้ง  เคยซื้อเม็ดถั่วเขียวไว้หนึ่งถุง  คอยให้แฟนเอาเม็ดถั่วเขียวหยอดลงในขวดเป็บซี่หนึ่งลิตร  เวลารถเข้าโค้ง ตั้งแต่หลวงพระบางไปเชียงขวาง  ประมาณสองพันสองสามร้อยโค้ง  ตามเนินเขาและบนยอดเขา

ตลาดตรงสามแยกภูคูน

ช่วงที่เดินทางจากสามแยกภูคูนไปหลวงพระบาง  ภาพในชุดแรกผมไม่ได้บันทึกภาพไว้  เพราะกล้องผมแบ็ตหมด  เลยน้ำเอาภาพครั้งหลังสุดปลายปี 09  ภาพอาจจะขาดความสดชื่น เนื่องจากรรมชาติระหว่างทาง

ภาพที่บันทึกในฤดูหนาวปลายปี 09 มีน้ำน้อย พืชขาดความเขียวชอุ่ม

สองสามภาพนี้ส่งโพสหลายครั้งไม่ผ่าน

ยังเป็นที่เดิมอยู่ครับ

ขออภัยที่โพสซ้ำกัน  สามสี่ภาพข้างบน
ระหว่างเส้นทางที่ใกล้จะถึงหลวงพระบาง

ทริปนี้เอาเจ้าตาโตมาเที่ยวต้วยล่ะ

เส้นทางที่ต้องบันทึกภาพไว้

แวะจอดรถข้างทางเพื่อปล่อยตัวอ้น ที่ซื้อมาจากตลาดสดข้างทางที่วังเวียง

อุตส่า้ห์ซื้อมาตัวละห้าร้อยบาท  เพื่อเอามาปล่อยช่วยชีวิต  จากขาวบ้านซื้อไปกิน

ปล่อยตัวอ้น   และดูหน้าตาของมัน

แวะซื้อส้มหวานๆทานกันก่อนที่จะเดินทางเข้าหลวงพระบาง

เด ;)ินทางต่อไปยังหลวงพระบาง

ภาพข้างล่างนี้ เป็นที่พักชมวิว บนยอดเขาสูง ที่สร้างเป็นไว้สำหรับนักท่องเที่ยวได้แวะชมทิวทัศน์ พร้อมด้วยร้านอาหาร ห้องน้ำ  น่าเสียดายที่ภาพนี้ถ่ายตอนใกล้ปีใหม่ 2010  เป็นหน้าหนาว  ต้นไม้ตามขุนเขาไม่เขียวขจี  ดูแล้วไม่สวย     สำหรับท่านที่อยากเที่ยวลาวเหนือต้องไปในเดือนนี้ สิงหาถึงกันยาปลายเดือนกันยายน จะมีธรรมชาติสวยงามมาก

บันทึกเอาไว้ในความทรงจำ

กับอีกบรรยากาศในการเดินทางไปหลวงพระบางครั้งแรก ในฤดูฝน  จะพบว่าพืชพันธ์ไม้และยอดเขาเขียวขจี  สดชื่นดีมาก

เป็นการเดินทางครั้งแรก ระเส้นทางจากภูคูนไปหลวงพระบาง    ในภาพจะเห็นเด็กที่ยืนข้างรถเป็นขอทาน  น่าสงสารจัง

ก็มาถึงเมืองหลวงพระบาง  เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำโขง  ดูแล้วสวยงามมีขุนเขาและแม่น้ำเป็นแบล็คกราวด์ของเมือง  น่าอยู่มาก

เป็นจุดที่นั่งชมวิวบนยอดเขาวัดพระธาตุภูสี

ยอดพระธาตุภูสี

เมื่อมาถึงหลวงพระบาง ทุกคนก็อยากใส่บาตรพระและถ่ายภาพเวลาพระท่านเดินบิณฑบาตร ท่านเดินเป็นแถวยาวสวยงามาก

ดูน้องสาวชาวลาว  ที่เตรียมตัวใส่บาตรพระยามเช้ามืด ด้วยท่าทางสำรวม พร้อมด้วยคุณยาย  น่าประทับใจมาก บ้านเราไม่มีแบบนี้ เขาให้ความเคารพและเลื่อมใส ในพระพุทธศาสนาอย่างมาก

พระท่านเดินเป็นแถวอย่างนี้   มีบางสายที่พระท่านบิณฑบาตรตามถนนในเมือง  มีพระประมาณ 40-50 องค์ ดูสวยงามมาก

พรุ่งนี้โพสต่อครับ ที่หลวงพระบางนี้ผมมีภาพให้ชมอย่างจุใจครับ  ทั้งสองฤดู หน้าหนาวและหน้าฝน  งามคนละแบบ คอยติดตามชมนะครับ  คืนนี้ ราตรีสวัดิ์ครับ...srithanon

มาชมตลาดสดยามเช้าที่หลวงพระบางดูบ้าง

ชาวบ้านที่แปลงผักเล็กๆข้างบ้าน ก็เอามาวางขาย

ผู้คนเริ่มาซื้อของ

ก็มีของพวกสัตว์แและที่แปลกๆตามภาพ

เจอขนมครก  ท่าทางจะอร่อย  พี่ที่ตามไปเที่ยวด้วยเลยซื้อพิสูจน์ความอร่อย   ได้ความว่าบ้านเราหย่อยกว่า

ภาพเหล่านี้เป็นวัดเชียงทอง  ที่มีเชื่อเสียงและสวยของหลวงพระบาง

ภาพพระประธานในวัด

รูปหล่อเหมือนเจ้าอาวาสในอดีต

โรงเก็บราชรถ

ตัวราชรถคล้ายกับที่บ้านเรา

ใช้เคลื่อนศพของเจ้าผู้ครองเมือง

มาดูด้านหลังของวัดเชียงทองดูบ้างว่าสวยงามเหมือนด้านหน้าหรือเปล่า

นี้ก็เป็นวัดพระธาตุ ( จำชื่อไม่ได้ ) ที่อยู่ในใจกลางหลวงพระบางเช่นกัน

นี้ก็เป็นถนนสายหนึ่งที่มีชาวต่างชาติและนักท่องเที่ยวมาคอยดักใส่บาตรพระ ยามเช้า

ยังคงมีแบบบ้านสมัยเก่าของหลวงพระบาง เหลือให้ชมไม่มากนัก

สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งชาติในหลวงพระบาง

วัดอีกแห่งหนึงในหลวงพระบาง

มาดูตลาดกลางคืนที่หลวงพระบางดูบ้าง

ฝาหรั่งก็ชอบอาหารแบบลาวๆ  เพราะมันถูกดี

สินค้ายอดนิยม แบบลาวๆไทยๆ

คุณลุงบอกว่าก็เหมือนกัยแถวภาคเหนือของไทยเรานั่นแหละ

ก็มาหาอาหารทานกันในตลาดกลางคืน

กลางคืนก็มีขนมครกขายเช่นกัน

นี้ก็ใส้กรอกแบบไทยเรา

ชอบจังเลยขนมที่ตีหัวคนได้

ขนมอารัยหว่าจำไม่ได้

ร้านการแฟ  ประชานิยม  ที่นักท่องเที่ยวจะต้องมาอุดหนุน  และลงสมุดเยี่ยม  ไว้เป็นหลักฐาน  แฟนใครหนีมาเที่ยวกับกิ๊ก  ก็มาตรวจสอบได้  ฮิๆๆ

กำลังหนาวเชียวล่ะ  ดื่มกาแฟกันก่อน   บังเอิญแฟนผมจับได้ว่า มีลายเซ็นต์ก่อนหน้านี้  ถามว่ามากับไผ๋  ปล่าวๆมากับเพี้ยนๆอ่ะ

ก็ต้องย้อนมาดูหลักฐานมากับอีนางตัวดีที่ไหน (อีนังตัวดี  ใช้เรียกแทนสาวๆชาวลาว)

ผู้คุมความประพฤติผมอ่ะ

ถนนบริเวณทางขึ้นเขาวัดพระธาตุภูสี

รุ)แบบรสามล้อที่วิ่งในหลวงพระบาง  น่าจะเรียนแบบไปจากฝั่งไทย แถวหนองคาย

ภาพนี้เป็นที่นิยมถ่ายบันทึกเอาไว้  ในหมู่นักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวหลวงพระยาง

ว่าแล้วก็มีดาราหน้ากล้องมาบันทึกภาพเอาไว้เหมือนกัน

บริเวณทางขึ้นไปบนยอเขาเล็กๆ ที่เป็นที่ตั้งวัดระฐาตุภูสี  มีภาพสวยๆหลายที่

บนยอดเขาที่ตั้งเจดีย์บรรจุพระฐาตุเช้า ป็นยาม  เป็นจุดที่สามารถชมวิวทิวทัสน์ เมืองหลวงพระบางได้ทั้งหมด  ในภาพเป็นเวลาเช้า มีหมวกลงอากาศวันนั้นเย็นสบานดี ไม่ถึงกับหนาวมาก

บนยอดเชาที่ตั้งวัดพระฐาตุภูสี  งัยมี่ฐานที่ตั้งปืนกลด้วยล่ะ

อากาศหนาวเย็นสบายๆ  กับทิวทัศน์ที่ถ่ายบนวัดพระฐาตุภูสี

คนเก่งที่เห็นแก่ตัว  ก็คนชั่วของสังคม   คำพังเพยภาษาลาว

เป็นภาพที่ถ่ายบนวัดพระฐาตุภูสี

หลังจากขึ้นไปไหว้พระฐาตุและเที่ยวชมวิวรอบๆวัด  ก็นั่งสามล้อกลับที่พัก

ปวดหัวมาก  กับการใช้เงินกีบ  เสียเวลามากๆ  งง  บางครั้งก็ยื่นเงินในกระเป๋าให้เขาหยิบเอาเอง  ลุงและป้าที่ไปด้วยบอกว่า ปวดหัวกับเงินกีบ  เลือกแบ็งค์ไม่ถูก
เป็นที่ขบขำ  เมื่อพูดถึงการจ่ายเงิน  บางที่พกเงินไทยจ่ายเป็นเงินกีบ   บวกลบคูณหารกันวุ้นไปหมด

ในระหว่างที่เดินท่องเที่ยวในตัวเมืองหยวงพระบาง  เราจะนำรถมาจอดที่ถนนเส้นทางที่ขนานกับแม่น้ำโขง  เพื่อความสะดวกสบาย  เพราะสถานที่เที่ยวไม่ไกลมากนัก  วัดวาอารามก็อยู่ใกล้ๆกัน

เที่ยวที่ตัวเมืองหลวงพระบางแล้ว  ก็มาเที่ยวรอบๆนอกของหลวงพระบางกันบ้าง   จุดแรกจะพาไปเที่ยวลองชมดูครับ
ชมน้ำตกกวางสีกันก่อน    แล้วค่อยต่อ ที่ถ้ำติ่ง  อยู่คนละทิศ แบบเหนือกับใต้ 
น้ำตกกวางสี  ห่างจากหลวงพระบางประมาณ  สามสิบกิโลเมตร  ในช่วงหน้าหนาว ปลายปีหรือต้นปี  จะเป็นช่วงที่น่าเที่ยวมาก  เพราะน้ำตกจะใสสะอาดสีเขียวมรกต  กับทิวทัศน์ที่เข้ากับบรรยากาศของน้ำตก
จะพยายามนำภาพมาให้ชมกันมากๆ   แต่ก็ต้องขออภัย อาจจะมีดาราหน้ากล้องติดมาบ้าง  เพราะทุกคนก็อยากได้ภาพสวยๆไว้ 

เป็นทางเข้าชมน้ำตก

ด้านหน้าประตูทางเข้า  ก็มีของขายดังภาพ

ระหว่างทางเดินเข้าน้ำตกกวางสี

 แอ่งน้ำตกชั้ยล่าง   ค่อยๆพบกับความสวยงามไปทีละน้อย

เป็นที่พักนั่งริมแอ่งน้ำชั้นล่างของน้ำตกกวางสี

มาแล้วทาซานโดดน้ำ

ขอลองบ้างนิ  ม่ายต้องกลัวหน่า

เอาจริงว้อย  นายแน่มาก

เพื่อนผม มันทนไม่ได้ที่เห็นฝาหรั่งโดดน้ำ  เอาบ้างกับชุดว่ายน้ำสั่งตรงจากป่ารีด

ดูมันทำ 

เดี๋ยวๆ  ต้องลองดูบ้างล่ะ

เออ  มันเอาจริงว้อย

นั่นไงตูว่าแล้ว   ท่าสวยมากขอบอก   แล้วท่าอีตอนลงน้ำจะสวยปานไหนว๊ะนี่  ไม่อยากจะคิดเลยว๊ะ

ทาลงกระทบน้ำ  ถ่ายไม่ทัน  มัวแต่หัวเราะ  อดเลยตู

ฝาหรั่ง บอกว่ายูต้องดูไอนี้  สวยหมายเพ่

นี้เป็นแอ่งน้ำใกล้กับตัวน้ำตก

คุณน้าบอกว่าขอวิวนี้สักภาพอ

ขอแบบรวมกลุ่มหน่อยจ้า

ขอเดี่ยวๆสักสองภาพ

ไว้โพสต่อพรุ่งนี้  จะมีภาพตัวน้ำตกสวยๆหลายสิบภาพให้ชม   ราตรีสวัสดิ์

แอ่งน้ำด้านหนึ่งของน้ำตก

ด้านหน้าของน้ำตก

มีสะพานให้ยืนชมวิวและถ่ายภาพ

ด้านหน้ามีสะพานให้ยืนชมความงามของน้ำตกและถ่ายภาพ

ความงามของน้ำตกคู่กับไม้พืชธรรมชาติที่คู่กัน ดูแล้วาวยงาม

หลายมุมของภาพ

เก็บภาพสวยๆไว้ในความทรงจำ

เตรียมตัวเดินทางกลับที่พักหลวงพระบาง

ถ่ายภาพเก็บไว้เป็นอนุสรณ์

การท่องเที่ยวที่น้ำตกกวางสี  ควรจะไปเที่ยวหลังจากหน้าฝน  ประมาณปลายเดือนธันวาคมวาคม หรือต้นปี  เพราะว่าจะมีน้ำใสเขียวมรกตดังภาพที่โพสมาไปเที่ยวในฤดูฝนเช่นเดือนนี้   น้ำจะไม่ใส เพราะว่าฝนตกมีน้ำขุ่นไหลมารวมกัน  จะไม่สวยดังภาพ  
แต่จะได้ทิวทัศน์ความเป็นธรรมชาติที่เขียวชอุม สดชื่น  อากาศเย็นสบาย  เดี๋ยวแดดออก เดี๋ยวฝนตก และมีหมอกปกคลุมยอกเขาและทางสัญจรตามถนนหนทาง
สวยงามมาก
ความจริงผมตัดภาพที่จส่งมาอีกมาก  เนื่องจากจะมีดาราหน้ากล้องอยู่ในภาพ จะดูไม่ค่อยเหมาะสม ก็เลยไม่ได้ส่งมา  
ต่อไปจะย้อนกลับไปที่หลวงพระบางอีกครั้ง แล้วจะนำไปชมภาพที่ ถ้ำติ่ง ซึ่งอยู่ห่างไปทางเหนือของหลวงพระบางไปประมาณ ยี่สิบกว่ากิโลเมตร ทางรถยนต์  โดนักท่องเที่ยวมักจะเหมาเรือล่องตามลำโขงไป เพราะถ้ำอยู่ติดแม่น้ำโขง
หลังจากส่งภาพที่ถ้ำติ่งแล้ว จะออกเดินทางจากหลวงพระบางย้อนกับไปทางสามแยกภูคูณ  แล้วเดินทางไปโพนสวรรค์ เชียงขวาง ทุ่งไหหิน  มีภาพสวยๆกับธรรมชาติมากมาย  แปลกตา ที่ไม่มีในบ้านเรา  คอยติดตามชมนะครับ

เริ่มออกเดินทางไปถ้ำติ่ง

ขับรถปะมาณครึ่งชัวมง ประมาณ 30 กิโลเมตร  ก็เลี้ยวขวาไปตามถนนลูกรังอีกสามสี่กิโลเมตร ก็จะถึงท่าน้ำริมโขง มีร้านอาหารและเรือข้ามฝากไปที่ถ้ำติ่ง

ก็จะมาถึงท่าน้ำริมโขง  ก็จะมีร้านค้าและร้านอาหาร

บริเวณร้านอาหารที่จัดสีสรรค์ได้สะใจ  ตัดกับธรรมชาติริมโขงมาก :D

นั่งเรือออกมาจากร้านอาหาร  เพื่อมุ่งหน้าสู่ถ้ำติ่งที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

ถ้ำติ่งอยู่ข้างหน้า

ทางขึ้นถ่ำติ่ง

ที่นี้เสียค่าเข้าชม สี่สิบบาท   ค่าเรือโดยสารคนละสี่สิบบาทไปกลับ

ถ้ำติ่งไม่ค่อยสวบงามอะไรนัก  ภายในก็เหมือนกับโพรงถ้ำ  ที่แสงแดดส่องเข้าถึง  ภายในก็จะมีพระพุทธรูปวางเรียงรายเต็มไปหมด  ถ้ำติ่งมีสองชั้น ชั้นล่างก็ดังที่เห็นส่วนชั้นบนต้องเดินขึ้นไปอีก พอเหนื่อย  ก็ไม่มีอะไร นอกจากพระพุทธรูป ให้กราบไหว้
เสน่ห์ถ้ำติ่งดูแล้วก็ไม่มีอะไรมากนัก  นอกจากเป็นสถานที่ติดริมแม่น้ำโขง  และมีชง้อนหินเป็นติ่งย้อยลงมาให้เห็น  จึงเรียกชื่อว่าถ้ำติ่ง

นี่ไงเจ้าหินเป็นติ่งย้อยลงมา

ถ้ำติ่งไม่ค่อยมีสิ่งที่ประทับใจอะไร  นอกจากลำน้ำโขงกับภูเขา ที่เป็นสิ่งจูงใจ แปลกหูแปลกตาเท่านั้น   และแล้วพวกเราก็เดินทางกลับ

ก่อนที่จะออกเดินทางจากหลวงพระบางไปยังโพนสวรรค์  เชียงขวาง  ทุ่งไหหิน  ขอเก็บตกภาพที่หลวงพระบางอีกสักหนึ่งชุด
นี้เป็นโรงละครแห่งหลวงพระบาง

ในช่วงเย็นๆแดดร่มลมตก  พวกเราก็มาเดินหาอาหารทานตามท้องถนน  ก่อนที่จะมีตลาดกลางคืน

แบบนี้เขาเรียกว่าอะไรเอ่ย

เป็นไงกับรสชาติ  ทำหน้าตาพิกล  หย่อยป่าว

นี้เป็นที่ิพักริมแม่น้ำโขง เป็นเรือนพัก ราคาห้องพักคืนละสี่ร้อนห้าสิบบาทไทย

รถทีู่จอดหน้าเรือนพัก  ยามเช้าๆก็จะออกมาเตรียมตรวจดูความรียบร้อย  ก่อนออกเดินทางไปเที่ยว

มาดูเรือนพัก  ที่ตั้งห่างจากจุดท่องเที่ยวเล็กน้อย  และไม่ได้อยู่ติดถนนเรียบแม่น้ำโขง  ราคาจะถูกกว่าครึ่งหนึ่ง  อย่างที่เห็นในภาพ ราคาสองร้อยห้าสิบบาทต่อคืน

ไว้ต่อพรุ่งนี้   จะเป็นการเดินทางออกจากหลวงพระบาง  ไปโพนสวรรค์  เชียงขวาง ทุ่งไหหิน  จะส่งภาพเปรียรรมชาติที่สวยงามก็อย่าลืมเข้ามาชมกันนะครับ  แต่ละแห่งก็มีความงามคนละแบบ  บอกได้ว่าสวยได้ใจเชียวล่ะ  ราตรีสวัสดิ์

ขออภัยเมื่อวานไม่ได้โพส   งานเยอะกลับดึก
ก็เริ่มออกเดินทางออกจากหลวงพระบาง  ย้อนกลับมาที่สามแยกภูคูณ  เพื่อที่จะเดินทางต่อไปยัง โพนสวรรค์  เชียงขวาง  ทุ่งไหหิน   ดังที่เคยบอกว่า  เมื่อถึงสามแยกภูคูณ  หากเลี้ยวซ้ายจะไปหลวงพระบาง  และหากเลี้ยวขวา จะไปทางโพนสวรรค์ เชียงขวาง ทุ่งไหหิน
ก่อนออกเดินทางก็นำรถไปเติมน้ำมันกันก่อน  ใส่กันเต็มถังเพื่อความสะบายใจในการเดินทาง

วันนี้ออกเดินทางตอนเช้า  มีหมอก ตามเส้นทาง

ตามท้องถนน  ในตอนเช้าจะพบนักเรียนสาวๆและหนุ่มน้อย  ปั่นจักรยานไปโรงเรียน  การขับรถในท้องถนน ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยมีรถยนต์  แต่ก็ต้องระวังเรื่อง
รถจักรยาน  และผู้คนที่เดินผ่านตามถนน   เขาจะไม่ค่อยระวัง  เพราะความเคยชินที่ไม่ค่อยมีรถยนต์ผ่าน

ระยะทางไปโรงเรียนถืลงเขาอว่าไกล  สองสามกิโลเมตร  หากเดินเท้า มีหวังหมดแรงข้าวต้มและข้าวสวยรวมกันแบบเราๆท่านๆ   เพราะลงเนินขึ้นเนินเขา  ไม่หนุกแน่

เมื่อขับรถผ่านหมู่บ้านข้างทางไปได้เล็กน้อยก็จะพบทะเลหมอก  ในช่วงหน้าหนาวจะพบทะเลหมอกตลอดเส้นทาง  เพราะที่นั้นเป็นภูเขาเสียส่วนมาก  จึงพบทะเลหมอกที่ขับรถผ่าน

ใครที่ชอบทะเลหมอก ในลาวเหนือ ต้องไปตอนฤดูหนาวหรือปลายเดือนธันวา หรือต้นปีใหม่  ยิ่งที่เชียงขวางแล้วไม่ผิดหวัง ต่ำกว่า 0 องศา มีเกล็ดน้ำแข็งจับตามใบไม้และใบหญ้า  หนาวๆๆๆมาก

พอขับรมมาได้หน่อยก็มาพบกับทะเลหมอกกลางถนน บางช่วงมองไม่เห็นเส้นทางเลย บนท้องฟ้าก็เต็มไปหมด  แปลกที่เมื่อกี้นี้ยังมีแดด  แต่มาตอนนี้หมอกลงมาก  มันแบบนี้แหละครับที่นั้น เดี๋ยวแดดออก  เดี๋ยวมีหมอกลงจัด   ออก ผิดกับหน้าฝน เดี๋ยวแดดออก เดี๋ยวฝนตก มีละอองน้ำ เย็นฉ่ำ หากลงมาสัมผัสกลางถนน  หากขับรถก็กระจกรถเป็นฝ้าหมอก ต้องใช้ที่ปัดน้ำฝน   งามทั้งสองฤดู   แต่น่าฝนงามและธรรมชาติสดชื่นกว่า

พอขับรมมาได้หน่อยก็มาพบกับทะเลหมอกกลางถนน บางช่วงมองไม่เห็นเส้นทางเลย บนท้องฟ้าก็เต็มไปหมด  แปลกที่เมื่อกี้นี้ยังมีแดด  แต่มาตอนนี้หมอกลงมาก  มันแบบนี้แหละครับที่นั้น เดี๋ยวแดดออก  เดี๋ยวมีหมอกลงจัด   ออก ผิดกับหน้าฝน เดี๋ยวแดดออก เดี๋ยวฝนตก มีละอองน้ำ เย็นฉ่ำ หากลงมาสัมผัสกลางถนน  หากขับรถก็กระจกรถเป็นฝ้าหมอก ต้องใช้ที่ปัดน้ำฝน   งามทั้งสองฤดู   แต่น่าฝนงามและธรรมชาติสดชื่นกว่า

ค่อยยังชั่วหน่อย  มองเห็นเส้นทางแล้ว

อ้าวมองไม่เห็นเส้นทางอีกแล้ว   กลัวจังเลย  ดังที่ผมเคยบอกแล้วว่า เส้นทางที่นั้น วิ่งได้ร้อยสองร้อยเมตรก็มีโค้งหักศอก ตลอดเสันทาง ดีที่ว่ามีต้นไม้บังแถวถนนที่ด้านขวาหรือซ้าย เป็ นเหมือนหุบเหว  พลาดก็หลายตลบลึกมาก  อย่ากลัวครับ  ความจริงถนนที่นั้นดี และไม่ค่อยมีรถสวน ก็เบาใจได้

บางครั้งสก็พอมองเห็นสภาพถนนข้างหน้า  บางครั้งก็ฝ้ามัว

พอหลุดเขาลูกนี้ก็มาพบทะเลหมอกอีก  สวยดี

ทนไม่ต้องจอดรถลงมาถ่ายภาพ

อย่าถอยไปอีก  เดี๋ยวหล่นลงไป หาไม่เจอ นี้ยอดเขานะน้อง

และแล้วเราก็มาได้ครึ่งทาง  ระหว่างสามแยกภูคูณกับหลวงพระบาง  แวะพักรถและหาของว่างลงท้องกันหน่อย

ที่นี้กล้วยทอด หรือกล้วยแขก  แพงมาก ชิ้นละ 10 บาทไทย   ถามแม่ค้าเขาตอบว่า ก็ต้องแพงเพราะว่า น้ำมันที่ใช้ทอดก็มาจากเมืองไทย แป้งน้ำตาลก็เช่นกัน
ดูทอดแล้ว  ไม่น่าอะหร่อย  หรือแพงไปเลยไม่อุดหนุน  น่าเสียดายที่ไม่ได้ชิม  ว่ามันจะหย่อยเหมือนบ้านเราหรือเปล่า

เป็นสถานที่จุดเดียวกัน ถ่ายไว้ในการเดินทางหน้าฝนปี 07

นานๆจะมีภาพของผมถ่ายกับสถานที่ท่องเที่ยว   ไม่ชอบถ่ายภาพตัวเอง ชอบถ่ายให้คนอื่นๆมากกกว่า  ภาพนี้ถ่ายในการเดินทางมาลาวเหนือครั้งแรกในฤดูฝน

ต่อภาพในช่วงฤดูฝน ณ  ที่จุดแวะพักรถมาที่สามแยกภูคูณ

านสองข้างทางก็จะผ่านบ้านชาวเขา  ที่ปลูกบ้านเอาด้านหลังของตัวบ้านห้อยลงเหมือนหน้าผา  เป็นเราคงนอนไม่หลับ  กลัวกลิ้งหล่นไปเบื้องล่างหาไม่เจอ

แวะซื้อต้นพันธุ์ไม้จากชาวเขาข้างทาง

จอดรถชมวิวข้างทาง

ความเขียวชอุ่มของพืชตามยอกเขาในฤดูฝน ดูแล้วสดชื่น

ขับรถมาได้หน่อยก็เจอกับหมอกฝนเส้นทางที่ใกล้จะถึงสามแยกภูคูณ หน้าฝนจะเป็นแบบนี้ ฝนตกมีละอองหมอกตัดกับธรรมชาติข้างทางขุนเขาสวยงามมาก

ก็มาถึงสามแยกภูคูณ

ก็ออกเดินทางต่อไปยังโพนสวรรค์  จะเห็นว่ามีละอองหมอกฝนสลับกับฝนตกตามเส้นทางที่ขับรถผ่าน

ขับรถผ่านมาก็ โล่งไม่มีหมอกฝน ดูเมฆหมอกตามยอกเขา มันก็จะมีฝนตกพรำตลอดเส้นทาง

แวะจอดรถไื่ปหาจิ้งหรีด เพื่อนมันบอก  แอบไปยืนฉี่ตรงหน้าผาด้านหลัง ข้างล่างเป็นหลังคาบ้านชาวเขา  ต้องรีบเผ่น เป็นเรื่องมั๊ยล่ะเพื่อนเ๋อ๋ย

ระหว่างเส้นทางที่ขับรถผ่าน  จะพบตามยอดเขามีเมฆหมอกฝนจับบนยอดเขาและเส้นทางบางช่วง

เริ่มเข้าเขตโพนสวรรค์

ผ่านหมู่บ้านเล็กๆข้างทาง

พบแล้วเจ้าถนนตัวจริง

โพนสวรรค์เป็นเนินเขาที่มีสนสามใบ  เป็นที่ราบสูงเหนือระดับน้ำทะเล  ตั้งแต่หนึ่งพันฟุตขึ้นไป  ถึงจะเห็นต้นสนสามใบ  แถมที่นี้มีเนินเขาที่มีหญ้าเขียวปลกคลุมเหมือนสนามกอล์ฟขนาดมหึมา

ความสวยงามในธรรมชาติที่นั้น

อยากไปปูเสื่อนอนเล่นสักเพลา  ก็กลัวลูกกระเบิดที่เขายังไม่ได้เก็บกู้  คราวที่อเมริกานำเครื่องบินทิ้งระเบิดปูพรมทั้งเมือง เพื่อสังหารทหารเวียตนามที่เข้ามายึดเมือง โพนสวรรค์ เชียงขวาง

ที่เห็นมีเสารั้วลวดหนาม  หมายความว่า มีเจ้าหน้าที่เก็บกู้ระเบิดเข้ามาเครียร์พื้นที่ให้แล้ว  และล้อมรั้วเอาไว้

ต้องบันทึกภาพกันหน่อย  งามแต้ๆ

คุณหมอเอาดชกเห็ดอะไรออกมาโชว์อ่ะ

ตากล้องยังไม่หนำใจ

สนามกอล์ฟธรรมชาติ  สวยจัง  แต่คงไม่มีใครไปตีกอล์ฟแน่  กลัวลูระเบิดที่ยังไม่ได้เก็บกู้

ขอตัดภาพไปที่ทุ่งไหหินก่อน  ภาพที่ยังไม่ได้โพสบริเวณนี้ยังมี แล้วจะเก็บตกมาให้ชมหลังเข้าชมตัวเมืองเชียงขวาง และมีภาพจากช่วงฤดูหนาวมาแทรกให้ชม
ว่าสวยและงามคนละแบบ  ได้อย่างก็เสียอย่าง

นี้เป็นประตูทางเข้าชมทุ่งไหหิน

เมื่อผ่านประตูทางเข้า ก็จะมีทางสำหรับให้นักท่องเที่ยวเดินชมสถานที่   เจ้าหน้าที่เขาบอกว่าอย่าเดินนอกเส้นทางที่กำหนดให้  เพราะยังมีลูกระเบิดฝังอยู่เมื่อคราวที่ทหารอเมริกัน  ทิ้งระเบิดปูพรมทั้งเมืองเชียงขวาง  เ้พื่อทำลานทหารเวียตนาม ราบเป็นหน้ากอง เมืองทั้งเมืองร้างไม่มีคนอยู่  และที่นี้ทหารเวียตนามเสียชีวิตจำนวนนมาก  เพราะหลบเข้าไปในเนินภูเขาหลายร้อยคน  แต่ลูกระเบิดสามารถเจาะลงไปในถ้ำโพรงของภูเขา  ทหารเวียตนามตายมากมาย

ส่วนหนึ่งของทุ่งไหหิน

ในฤดูฝนที่ทุ่งไหหินจะมีความเขียวชอุ่มของพืชพันธุ์ไม้  อากาศสดชื่นเย็นสบายโล่งหูโล่งตาดังภาพ

สวยงามกับธรรมชาติที่นั้นมาก

อีกมุมหนึ่งของทุงไหหิน

มีต่อคืนนี้  ยังมีอีกมาก

ก็บันทึกภาพกันตามสบาย มีโอกาสก็ถ่ายเก็บไว้

ภาพเขาลูกเล็กๆข้างหน้านั่นแหละ  ที่ทหารเวียตนามหนีลบลูกระเบิดที่ทหารอเมริกันทิ้งปูพรมถล่มเมืองเชียงขวางราบเป็นหน้ากอง  ข้างในเป็นถ้ำจุคนได้มากกว่าสองสามร้อยคน  และที่ถ้ำแห่งนี้ก็ถูกลูกระเบิดทะลวงจากด้านบนภูเขาลงมายังกลางถ้ำ  ทหารเวียตนามตายกันเป็นร้อย  ที่หน้าถ้ำจะมีศาลเพียงตาตั้งอยู่

อ้าว ยังไม่สะใจรึงัยว่าไป

เมื่อวิวมันสวยก็ต้องถ่ายบันทึกภาพเอาไว้

นี่ก็เป็นอีกด้านหนึ่งของทุ่งไหหิน

แล้วนี่จะเดินไปไหนกันอีกล่ะ

และนี่ใครมาเลี้ยงปลากัดในไหหินนี้หว่า  น้ำใสแจ๋วเลย

ฝนมันตกหรืองัย ถึงได้ใส่เสื้อกันฝน

อ้าวฝนตกรึงัย  ถึงใส่เสื้อกันฝน

นี่อะไร ไหหินเต็มไปหมด

นี้เป็นภาพด้านบนของถ้ำ ที่ถูกลูกระเบิดทะลวงหล่นลงใส่ทหารเวียตนาม  ที่หลบอยู่ในถ้ำ  ตายเป็นจำนวนมาก

ภาพนี้เป็นหลุมกว้างของลูกระเบิดที่หล่นลงมาตรงหน้าถ้ำ  ป้ายปักเอาไว้ว่าเป็นหลุมบึ้ม

ผมจะขอโพสภาพเกี่ยวกับองค์การเก็บกู้ระเบิด MAX ในเมืองเชียงขวาง  ว่าเขาทำหน้าที่อะไร
MAX เป็นการให้ความช่วยเหลือจากนานาประเทศ ในการตั้งหน่วยงานที่ทำหน้าที่เก็บกู้ลูกระเบิด
ที่ทหารอเมริกันทิ้งถล่มปูพรมที่เมืองเชียงขวาง  เพื่อทำลายทหารเวียตนามที่เข้ามายึด  ผลของการทิ้งลูกระเบิดในคราวนั้น อเมริกาใช้ระเบิดไปทั้งหมดถึง สองพันล้านกิโลกรัม หรือ สองพันเม็กตริกตัน  ผลทำให้บ้านเรือนวัดวาอารามในเมืองเชียงขวาง พินาศ ผู้คนในเมืองเชียงขวางทิ้งเมืองหนีตายออกไปหมด ยังผลให้ตอนหลัง ที่อเมริกันถอนทัพกลับ  ทำให้เวียตนามส่งทหารและประชาชนเข้ามาอยู่ที่เมืองเชียงขวาง
ทุวันนี้  มีแต่ชาวเวียตนามที่มาตั้งรกรากทำมาหากินที่นั้น คนลาวแท้ๆไม่มี  หากมีก็จะเป็นประเภทลูกจ้างชาวเวียตนามเสียส่วนใหญ่  ตึกรามบ้านช่อง ธุรกิจโรงแรมและอื่นๆก็เป็นของชาวเวียตนาม…..เศร้าจัง
ผลของการทิ้งระเบิดในคราวนั้น  ยังผลให้ลูกระเบิดบางส่วนยังไม่ระเบิดและถูกฝังอยู่ตามพื้นดิน
ดังนั้นประชาชนที่จะใช้พื้นที่ในการทำมาหากิน ปลูกพืชไร่  จะต้องทำเรื่องแจ้งรัฐบาลลาวให้หน่วยงานเก็บกูระเบิดนี้ มาทำการเครียร์พื้นที่ให้ก่อน  หลังจากเครียร์แล้วปลอดภัยจากลูกระเบิดที่ฝังดิน  ก็จะทำการล้อมเสาที่มีลวดหนาม  แสดงอนาเขตให้ทำการเพราะปลูกหรือใช้ประโยชน์ได้  
ทำให้เมืองเชียงขวางตั้งแต่โพนสวรรค์ ดูเป็นสถานที่ต้องห้าม  ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าไปในพื้นที่  ทำให้ธรรมชาติไม่ถูกทำลาย  จึงเป็นบุญตาสำหรับชาวลาวและผู้ไปเยือน  อีกอย่างประชาชนก็ไม่ค่อยมี  เคยถามคนที่นั้นว่า  ทำไมไม่เอาสัตว์ พวกวัวควายไปเลี้ยง  ต้นหญ้าเขียวชอุ่มอย่างนั้น  น่าเลี้ยงวัว เลี้ยงควาย  เขาบอกว่าเคยมีเจ้าของวัวควาย ปล่อยเข้าไปในพื้นที่ดังกล่าว  ผลก็คือโดนระเบิดตาย  ก็ยิ่งไม่มีใครกล้าใช้พื้นที่

เป็นรูปโปสเตอร์สำหรับแพร่สู่สาธาณะ  ถึงสภาพวัดวาอารามถูกทำลายในการทิ้งลูกระเบิดของทหารอเมริกันที่เมืองเชียงขวาง

ป็นภาพแสดงสัญญาลักณ์ประเทศที่ให้ความช่วยเหลือองการ MAX

นี้คือลูกระเบิดที่ทิ้งในเมืองเชียงขวาง  หน้าตาเป็นอย่างนี้

นี้เป็นแผนที่ของเมืองเชียงขวาง แสดงตำแหน่งการทิ้องลูกระเบิดตามสถานที่ต่างๆ

เป็นภาพลูกระเบิดขนาดเล็กๆที่บรรจุอยู่ในลูกระเบิดยักษ์  เวลาทิ้งลงมาจะกระจายในรัศมีวงกว้าง ทำลายได้กว้าง

น่าเอาไปเปนลูกรักบี้จัง

ลูกแบบนี้ก็ตัวใครตัวมันก็แล้วกัน  จะเห็นว่าโครงสร้างของลูกระเบิด มีฝาประกบ  เพื่อนำเอาลูกระเบิดเล็กๆเข้าไปใส่ไว้เพื่อหวังผลทำลายรัศมีกว้าง

บอกลักษณะลูกระเบิด

นี้เป็นที่ทำงานขององค์การ MAX

อยากไปบ้างจังครับ :-*

คุณ tea_auto 1981 ผมอยากแนะนำให้ไปเดือนนี้และเดือนกันยา  เป็นช่วงหน้าฝน ทางลาวเหนือสวยตามภาพที่ส่งมา    หากหน้าหนาวปลายปี  อากาศที่นั้นหนาวมาก โดยเฉพาะที่เชียงขวาง โพนสวรรค์  ต้นไม้ใบหญ้าที่เห็นเขียวชอุ่ม จะตายแห้งเป็นสีน้ำตาล  ไม่สวยเลย  แต่ได้บรรยากาศ ไอหมอก แบบเมืองในหมอก  สวยไปอีกแบบหนึ่ง   ผมมีภาพในการท่องเที่ยวในฤดูหนาวมาให้ชมอีกมาก ต่อจากเที่ายวในเมืองเชียงขวางครับ

กับอาหารมื้อค่ำที่เชียงขวาง  เป็นชาวเวียตนาม  อาหารถูกมาก ไมาน่าเชื่อ ชามจาน น่าจะเรียกพ่อชามแม่จาน  ใบใหญ่ๆทั้งนั้น  ราคาค่าอาหารและเบียร์ลาว น้ำขวด รวมแล้วสามร้อยกว่าบาทเท่านั้น

ส่งมาเตอะ  เด็กกำลังกินกำลังนอนทั้งนั้น  ไม่เหลือ

นี้เป็นลูกสาวเจ้าของร้าน(แต่งงานแล้ว)  ใจดีจัง  ถามไปถามมา ก็เคยอยู่ที่เมืองไทย ตรงบริเวณตึกเคี้ยนหงวน  ถนนวิทยุ  เยื่องกับสถานทูตที่ผมทำงาน  เขามีร้านขายจักรยาน  นำเข้าจากเวียตนาม  ตอนหลังย้ายมาทำธุระกิจร้านอาหารที่นี้  ก็เลยถูกใจกัน  คุยกันสนุกปาก  เลยเป็นลูกค้าประจำ  เมื่อต้นปีที่แล้วผมก็แวะมาทานอาหารอีก     ดูภาพท่องเที่ยวที่เมืองเชียงขวางในฤดูหนาวต่อครับ

เป็นยามเช้าที่เชียงขวาง  มีพระบิณฑบาตรเป็นแถว เหมือนที่หลวงพระบาง

มาดูเรื่องที่พัก น่าจะเรียกเรือนพักมากกว่าโรงแรม ห้องไม่ค่อยสะอาดนัก  พอรับได้กับราคาสองร้อยห้าสิบบาท ดูตามภาพ  ที่ดีกว่านี้ก็อยู่ใกลไปหน่อย เอาชานๆเมืองนี้แหละ  เมื่อต้นปีที่แล้วผมกลับมาอีก ในหน้าหนาว  มีการสร้างโรงแรมใหม่ ราคาที่พัก สี่ร้อยบาท ก็ดีทีเป็นรงแรมใหม่ น่าพัก จะมีภาพให้ชมในเที่ยวฤดูหนาวที่เชียงขวาง

นี้เป็นภาพเดินทางกลับจากเชียงขวาง

ชาวเขาเอาผักผลไม้มาขายตามเส้นทาง

เส้นทางที่เราขับรถบนยอดเขา เป็นเส้นทางลาดยางดีมาก ถึงแม้ทางด้ายซ้ายและขวามือจะเป็นหน้าผา  แต่ดูแล้วไม่เสียว  เพราะ มีต้นไม้บัง  และไม่ค่อยมีรถวิ่งสวนทาง 

ตามเส้นทางบางช่วงจะมีหมอกฝน ทำให้อากาศเย็นชุ่มฉ่ำตลอดเส้นทางที่ขับผ่าน

อากาศเย็น และมีละอองน้ำ

ชอบมากกับบรรยากาศแบบนี้

ภาพแบบนี้มีศิลปของภาพดีจัง

ดังที่บอกไว้แล้วว่า  ถนนที่วิ่งจากหลวงพระบางมาที่เชียงขวาง มีโค้งเป็นพันโค้ง หักศอกก็มาก  แต่ไม่เสียว  เพราะไม่เหมือนบ้านเรา ที่มีโค้งหักศอกแล้วยังเป็นทางเนินชันขึ้นเขา  น่ากลัวกว่า   แต่ที่นี้ถนนสายนี้เป็นการสร้างร่วมมือระหว่างรัฐบาลจีนกับเวียตนาม เป็นเส้นทางยุทธศาสตร  จึงสร้างได้ดีกว่าบ้านเรา

ลงมาถ่ายภาพกันหน่อย

บางช่วงก็มีหมอกฝนปกคลุม

ลงมาตรวจความเรียบร้อยของระบบไฟตัดหมอก

จอดรถลงมาถ่ายภาพกันอีก

ผมก็ขอถ่ายภาพตัวเองไว้ในความทรงจำเช่นกัน

มีละอองฝนเกือบตลอดเส้นทางที่ขับรถบนภูเขา

นานๆจะมีรถบรรทุกสวนมาให้เห็นสักคัน  ขับสบายๆจริงๆๆ

เห็นเป็นทางเรียบๆแบบนี้ ความจริงวิ่งบนยอดเขา

เข้าเขตหมู่บ้านชาวเขา  ไม่ยักจะมีชาวเราบ้างเลยนิ

ไอหมอกฝนที่จับบนยอดเขา

นี้คือความงามของธรรมชาติขุนเขา

บรรยากาศแบบนี้สดชื่นใจจัง

ถนนที่เป็นทางบนภูเขา

ภาพวิวสวยๆแบบนี้ชอบมากขอบอก

พรุงนี้จะโพสภาพในช่วงฤดูหนาว  ของโพนสวรรค์ เชียงขวาง ทุงไหหิน มาให้ชมอย่างจุใจ  ว่ามันมีอะไรที่แตกต่าง  บอกได้ว่าได้อย่างเสียอย่าง  สวยคนละแบบครับ......srithanon

ต่อไปนี้ผมจะส่งภาพในฤดูหนาวที่โพนสวรรค์ เชียงขวาง ทุ่งไหหิน ตัวเมือง ตลาดสด ซึ่งภาพที่โพสนี้เป็นช่วงกลางวัน ไม่มีหมอก  แถมภาพในสถานที่เหล่านี้เคยสวยงามเขียวชอุ่ม  แต่ในฤดูนี้ กลับต้นหญ้าแห้งตายเป็นสีน้ำตาล ไม่สวยเลย

เนินเขานี้เคยสวยงามในฤดูฝน  แต่ตอนนี้ ต้นหญ้าแห้งตายทำให้ทิวทัศน์ไม่สวยเลย

อย่างภาพสถานที่แห่งนี้เคยสวยงาม  เราเคยมาถ่ายภาพเอาไว้สวยงาม  แต่ตอนี้ความเขียวชอุมของต้นไม่ใบหญ้าแห้งแล้ง  แต่มันจะสวยไปอีกแบบในตอนเช้ามืด  เพราะมีหมอกของความหนาวเย็น

ไว้ต่อพรุงนี้  ยังมีภาพอีกจำนวนมาก  สวยๆแบบเมืองในหมอก  ที่โพนสวรรค์ เชียงขวาง ทุ่งไหหิน ในตัวเมือง ตลาดสด โรงแรม จะโพสต่อไปอีกมาก  คืนนี้ติดภาระกิจกลับมาดึก  ราตรีสวัสดิครับ.....srithanon

ผมเองก็รูสึกผิดหวัง ที่มาในฤดูหนาวแล้ว สภาพพื้นที่ต้นหญ้าแห้งตายหมด ทำให้ไม่สวยงามเหมือนหน้าฝน  ลองดูภาพที่เปรียบเทียบกัน  แต่มันก็เสียอย่างได้อย่าง ที่ตรงนี้ในหน้าหนาว  ตอนเช้าจะมีหมอกหนาสวยไปอีกแบบหนึ่ง

ผมและผู้ร่วมเดินทาง  ได้ขับรถเดินทางมุ่งหน้าไปยังเมืองเชียงขวาง และเลยไปทางเหนือของเมืองอีกประมาณสามสิบกิโลเมตร  เพื่อไปยังวัด  ที่ทางองค์การ
max  ถ่ายภาพวัดที่ถูกทำลาย  เหลือแต่พระประธานและเสาโบสถ์ พร้อมด้วนรูปพระสงฆ์  เอาแสดงให้สาธารณะชนได้เห็นถึงความโหดร้ายของสงคราม

ภาพนี้เมื่อถคึงเมืองเชียงขวางผมและผู้ร่วมเดินทางก็แวะเติมน้ำมันรถให้เต็มไว้ก่อน  แล้วขับรถมุ่งหน่าไปยังวัดนั้นทันที

ภาพวัดและโบสถ์ที่ถูกทำเป็นโปสเตอร์

เห็นภาพวัดแล้ว หวนนึกถึงกรุงศร๊อยุธยาของบ้านเรา  เศร้าจัง

ก็ถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึกกันตามระเบียบ

จากนั้นเราก็รีบเดินทางกลับไปเที่ยวที่ทุ่งไหหินต่อในช่วงเย็น  ดูให้ดีจะพบว่ามันเริ่มบอกให้ทราบว่า ความเขียวชอุ่มที่เห็นในฤดูฝน มาบัดนี้แห้งแล้ง
ไม่สดชื่นเลย 

เป็นอย่างไรบ้าง   จากความเขียวชอุมของพื้นที่ในฤดูฝน  พอมาเปลียนเป็นฤดูหนาว มันแห้งแล้งต้นหญ้าตายหมด

เห็นภาพแล้วหดหู่ใจ   ความเขียวขจีในหน้าฝนกับหน้าหนาว ราวฟ้ากับดิน

สถานที่แหงเดียวกัน มุมเดียวกัน  หนาวกับฝน เทียบกันบ่ได้

เป็นภาพที่ทุกคนอยากไปสัมผัส ทั้งหน้าฝนและหน้าหนาว  และให้ความสุขแก่ผู้มาเยือนเสมอ

ภาพเหล่านี้หากต้นหญ้าไม่แห้งตาย คงจะงามแบบข้างล่าง

เ้ห็นไฟกำลังไหม้ต้นหญ้าและต้นไม้เล็กๆ    ในพื้นที่กว้างใหญ่   หลังจากที่ถูกไฟเผาแล้ว  มันก็จะขึ้นมาใหม่ ในหน้าฝน คราวนี้จะเขียวขจีเชียวล่ะ

ห้าโมงเย็นครึ่งแล้ว ยังมีนักท่องเที่ยวมาเข้าชมกันอีก

ทิวทัศน์ของภาพมุมนี้  หากเป็นหน้าฝนจะสวยงามแต้ๆ

เตรียมกลับบ้านกันแล้ว

ขอทิ้งไว้อีกสองสามภาพ

เดินทางกลับที่พัก

เป็นร้านอาหารหน้าทางเข้าทุ่งไหหิน  และเป็นที่ซื้อตั๋วเขาชมคนละยี่สิบบาท

ห้องน้ำสุขา้อยู่ด้านนี้

ลาก่อน ทุ่งไหหิน หากมีโอกาสจะมาเยี่ยมชมใหม่นะ

ความจริงภาพที่ทุ่งไหหินมีอีกมาก แต่คล้ายๆกันเพียงต่างมุมของภาพ ก้เลยไม่ส่งมา 
ต่อจากนี้จะเป็นการชมร้านอาหารและส่วนของเมืองเชียงขวาง ในตอนค่ำและช่วงเช้ามือ  อากาศหนาวมาก ประมาณ สองสามองศา เขาบอกว่ายังไม่เย็นเท่าไร  เพราะปกติในหน้าหนาวจะต่ำกว่าศูนย์องศา  ตั้งแต่เที่ยวคืนไปแล้วอากาศเริ่มมีหมอกลง  และลงจัดจนเป็นเมืองในหมอก ดูแล้วสะใจ เที่ยวตลาดเช้ามืด มีอาหารแปลกพวกสัตว์ป่า และเวลาเดินทางกลับ  สภาพถนนหนทางเต็มไปด้วยหมอก น้ำค้างเกล็ดน้ำแข็งจับ ตามใบไม้และอาคาร  ภาพเหล่านี้จะทยอยโพสมาให้ชมกันครับ...srithanon

หลังจากกลับจากทุ่งไหหหิน ก็มาหาโรงแรมพัก  ได้โรงแรมสร้างใหม่ สมใจอยาก เมื่อคราวแรกมา นอนแบบเรือนพัก ไม่มีโรงแรม  สวยใช้ได้  กับค่าที่ำัพัก ราคา 400-500 บาท 
หลังจากขนข้าวของเครื่องใช้เข้าที่พักก็ไปร้านอาหารเวียตนาม ที่เคยบอกให้ฟังว่ารู้จักกันดี ในคราวแรกหน้าฝน  เจ้าของร้านเคยอยู่ที่เมืองไทย  ตรงถนนววิทยุ
ข้างสวนลุม    มาคราวนี้ร้านขยายใหญ่กว่าเก่า มีลูกค้าฝาหรั่งและนักท่องเที่ยว  มาอุกหนุนเยอะแยะ  แถมมีห้องเน็ทให้ใช้ต้วยล่ะ

หย่อยดี  กำลังหิว หมดแรงข้ามต้มข้าวสวย ตอนที่เดินชมทุ่งไหหิน  ตอนนี้อารัยก็หย่อยหมด  ส่งมาเต๊อะ

ร้านอาหารมีความเปลี่ยนแปลงไปมาก  ขยายใหญ่กว่าเดิมมีห้องอินเทอร์เน็ท มีพวกฝาหรั่งและนักท่องเที่ยวมาอุดหนุนกันมาก  อาหารหย่อยราคาถูกไม่แพงนัก
ราคาเยาวชน  ชอบตรงนี้แหละ ถูกและหย่อยโอเคลุยโลด

พอดีกรีลงท้อง  หน้าเริ่มหนา ตราช้าง คุยตลกโปกฮา ตามประสาเด็กหนุ่มน้อยๆๆ

ร้านอาหารนี้อยู้ใกล้กับ อ๊อฟฟิช องการ MAX ถัดมาสองสามห้องของตึกแถว  หากใครได้มีโอกาสได้ไปทานอาหารที่นั้น  ทานเสร็จแล้วก็แวะเข้าไปชม อ๊อฟฟิช
ภายในมีแบบของลูกระเบิดดังที่ผมโพสให้ดู  มีเสื้อยืดขายให้ไว้เป็นที่ระลึกด้วย

นี้เป็นโรงแรมที่พัก ที่สร้างใหม่ ดูทันสมัย ห้องนอนตามยุคสมัยใหม่ อยู่ในระดับ สามสี่ดาวได้ล่ะ  ราคาที่พักก็ตั้งแต่ 400-500 บาทต่อคืน
ยามเช้ามีหมอกมาก

ถนนหนทางหน้าโรงแรม มีอากาศหนาวเย็นและหมอกมาก

หมอกลงจัด รถยนต์ที่วิ่งต้องเปิดไฟ

ถนนหน้าโรงแรมที่พัก หมอกเริ่มหนาขึ้น และอากาสก็หนาว หนาวมาตั้งแต่ประมาณเที่ยงคืน  หนาวสุดในวันนั้นประมาณ 5 องศา  แต่ถามคนที่นั้นบอกว่าปกติหนาวกว่านี้ 0 องศา มีน้ำแข็งจับตามใบหญ้าและใบไม้

ที่จอกรถด้านหน้าของโรงแรม

อากาสภายนอกโรงแรมและในตัวเมือง มีหมอกลงจัด

สภาพอากาศหมอกด้านข้างของโรงแรม

ภายในโรงแรมที่พักชั้นล่าง

อากาศหนาวก็เจี๊ยะกาแฟ ตามประสาคนหนุ่มน้อยๆ

อากาศในห้องพักของโรงแรมก็หนาวเย็นได้ใจเชียวล่ะ

ในท้องถนนหนทางมีหมอก  และถนนกำลังก่อสร้างพัฒนาไปเรื่อยๆ

บางจุดของสถานที่ หมอกลงจนมองไม่เป็นข้างหน้า

.เช้ามือเราจะเห็นพระท่านบิณฑบาตรท่ามกลาวงสายหมอก

ตามถนนรถยนต์ที่ผ่านไปมาก็เปิดไฟเพราะหมอกลงจัด

ผมและคณะที่มา ขับรถไปที่ตลาดสดของเมืองเชียงขวาง

หมอกยังหนาถึงแม้จะเริ่มสาย

เป็นช่องทางเดินเข้าตลาด

ผลไม้เหล่านี้มาจากจีนและเวียตนาม

มาซื้อข้าวหลามที่นั้นทานดูบ้าง หย่อยหรือเปล่า

ราคาเท่าไหร่

ใช้เงินกีบซื้อ จำไม่ได้ราคากระบอกละเท่าใด เห็นบอกว่าแพงเท่ากับบ้านเรา

อ้าวแล้วนี่อะไรล่ะ  สัตว์ป่า

อยากได้แบบไหนเลือเอา  ลุงส่ายหน้า

ตัวอะไรล่ะ  น่าจะค้างคาว

ตัวอะไรบ้าง

เสือแมวก็มี รัยบ้างก็ไม่รู้

ดูใกล้ๆว่านกอะไร

ตอนนีภาพที่ถ่ายจะไม่ค่อยชัด  เนื่องจากว่าพวกแม้ค้าโกรธที่ไปถ่ายภาพสัตว์พวกนี้  เขาพยายามเอาผ้าปิดบังไว้  ผมก็พยายมซ่อนกล้องไม่ไห้เห็นอแบถ่ายบ้าง
ภาพก็ไม่ชัด

น่าสงสารจัง  น้องเก้งกระมัง  ผมไม่สามารถที่จะถ่ายภาพพวกสัตว์ป่าที่ตลาดแห่งนี้ได้อีก  เนื่องจากแม่ค้าโกรธแล้วแสดงทท่าทางไม่ต้อนรับโห่ไล่  สัตว์ป่ามีมากหลายชนิดที่เขาเอามาขาย เพราะคนเวียตนามชอยพวกอาหารสัตว์ป่า  และราคาแพง ผมลองถามอย่างเก็ง ราคาพันกว่าบาทไทย  เขาก็ยังซื้อกัน  เศรฐกิจการเงินที่นั้นดี  เราเองยังไม่กล้าซื้อ พวกหมีตัวขาดกลางเล็กๆ มีขายให้เห็น สัตว์แปลก  แต่ผมถ่ายไม่ได้  ต้องรีบออกมาจากตลาดแล้วเดินทางกลับ
เพื่อนผมได้ไปถามคนขายในตลาดว่าทำไมห้ามถ่ายรูป  เขาบอกว่าเคยมีนักอนุรักษ์สัตว์ป่าสากล มาถ่ายทำสารคดี  แล้วมีผลให้พวกเขาโดนทางการตรวจดูแล

แต่เขาบอกว่า ก็ยังมีการค้าขายสัตว์ป่าแบบเดิม  เพราะลูกค้าเวียตนามต้องการ

ผมและคณะที่ไปเที่ยว  ออกเดินทางกลับออกจากเชียงขวาง

ก่อนจะออกจากเมืองก็เติมน้ำมันกันเต็มถัง

หมอกก็คงยังลงจัดอยู่ ถึงแม้จะสายแล้ว

ถ่ายภาพเก็บเป็นที่ระลึกหน่อย

หมอกและอากาศก็หนาวเย็นได้ใจตลอด

ต้นสนสามใบที่ผมเคยเอ่ยถึงตอนต้นๆ  เวลามีหมอกมันก็สวยดี

ตามถนนหนทางมีหมอกลงจัด  บางครั้งมองไม่เห็นทาง ได้แต่ระยะใกล้ๆ

ต้นไม้ที่เลยขอบถนนไป จะมองไม่เห็นเลยบางช่วง  อากาสก็หนาวลมพัดอีก ไม่กล้าลงรถไปถ่ายภาพสวยๆ  ต้องนั่งบันทึกภาพในรถ

ก็อากาศเย็นหนาวอย่างนี้ ต้นไม้ใบหญ้าแห้งตายหมด

ถนนที่ผ่านหมู่บ้านก็ยังมีหมอกปกคลุม

ในช่่วงนี้น่ะ ไม่ยอมลงจากรถแน่  หนาวๆๆๆ   แถมภาพวิวที่อยู่ไกลๆ ก็มองไม่เห็น  ก็เลยไม่มีภาพ ที่ในฤดูฝน มันเขียวขจี บนเนินเขา  แต่พอหมอกลงจัดแลไม่เห็นเลย

หมอกยังลงจัด  นี่ขนาดจะสิบเอ็ดโมงเช้า ยังไม่ยอมหมด

แวะปั้ม เข้าเยี่ยมห้องน้ำกันหน่อย  ไม่รู้ถ่ายออกมั๊ยเนี๊ยะ

บรรยากาสข้างถนนที่ขับรถผ่าน

ห้องน้ำใครสนบ้าง   ม่ายๆมันหนาว

บรรยากาศรอบๆแถวนั้น

ในแมงมุม ที่เป็นเกล้ดน้ำแข็ง

หนาวจัง

วางแผนจะแวะเที่ยวที่ไหนต่อ

ออกเดินทางดีกว่า

เจอจ้าวถนนตัวจริงอีกแย้ว  ที่ลาวเหนือขับรถสบายมากๆ  ไม่มีรถสวนมาเลยก็ว่าได้  นานมากถึงจะพบระบรรทุกสินค้าเข้าเมือง  น่าไปหัดขับรถนะน้องๆ  พลาดก็ลงหน้าผาไปเลย ล้อเล่น

ขอทางหน่อยฮับ คุณวัว

หลบคุณวัว มาเจอน้อง้เป็ด   อดนึกในใจไม่ได้ ว่าลาวเหนือ โดนคุณวัว น้องเป็ด น้องไก่ ครองถนนจริงๆ

ขอบใจ ที่ต้วมเตี้ยม เดินหลีกทางให้

เริ่มพ้นโพนสวรรค์มาแล้ว หมอกเริ่งจาง

หมดเขตหมอกก็มาเจอทะเลหมอก สุดยอด  อากาศก็ยังหนาว

หยุดพักรถ ทั้งคนและรถ  สูดอากาศหนาวๆข้างนอกดูบ้าง

ยังมีภาพสวยๆกับการเดินทางกลับจนถึงภาพที่นครเวียงจันทร์  มีอีกเป็นร้อยภาพครับ คอยชมตอนต่อไป

อากาศยังหนาวอยู่เลย

ทะเลหมอกสองข้างทางยังมีกันต่อเนื่อง

หุบเขาหมอกกว้างใหญ่สุดสายตา

หมอกมันล้นมาที่ถนน

หมอกมาจากหุบเขา

บันทึกภาพสวยๆกันไว้

ไอหมอกเคลื่อนเข้ามาที่ถ

กลางแดดยังมีหมอก

แอบมาถ่ายภาพมุมนี้เอง

มุมของภาพของคุณน้า มุมเดียวกับเราเลย

ภาพเดียวกัน

เจ้าตาโตก็แอบมาถ่ายรูปมุมนี้เหมือนกัน

ด้านนี้ก็แจ๋ว

ผ่านโพนสวรรค์มาได้ 90 กิโลแล้ว

กำลังขับรถเดินทางกลับไปที่ภูคูณ  อีก 45 กิโล

มาถ่ายภาพตรงหลักบอกระยะทางตรงนี้ไว้เป็นที่ระลึก

ขับรถมาก็พกอีกบหุบเขาหมอ

แดดอย่างนี้ยังมีหมอกอีก

ยังจะหนาวกันอีกหรือเนี๊ยะ

พูดถึงถนนหนทาง ขับรถสบายจริงๆ  แทบจะไม่มีรถสวนมาเลย  นานมากถึงจะพบ

มาพบหมู่บ้านชาวเราเข้าแล้ว

นานๆจะพบทหารลาวเดินตามถนน

จดรถพักบิดขี้เกียจจักหน่อย

หยุดพักกันก่อน

จอดพักทานอาหารกลางวัน

แถวนี้เขาปลูกสับประรดกัน

เอามากองเพื่อรอรถบรรทุกมารับไปส่งตลาดสามแยกภูคูณ

เราขอซื้อเขามาลูกละ 15 บาท  มาปอกทาน  หวานชื่นใจมาก

นี้คืออาหารเมื้อกลางวัน  ที่คุณน้าเขาจัดซื้อมาทานมื้อกลางวัน ซื้อเมื่อตอนเช้าที่เชียงขวาง

อ้วนแน่ๆพวกเรา

ซื้อสับประรดลาวหวานๆไปฝากที่บ้านและเพื่อนบ้าน 

ใกล้จะถึงสามแยกภูคูณแล้ว

ก็มาถึงสามแยกภูคูณ

หาซื้อของกินไปฝากเพื่อนบ้าน

หัวเผือกคุณน้าบอกว่าของดีจากลาวสุดยอด  เอาไปฝากเพื่อนบ้าน

มาเจอสัตว์ป่าผู้น่าสงสารแบบนี้อีกแล้ว

บริเวณสามแยกภูคูณ

แอบถ่ายรูปเสื้อนักบอลลาว  เตะบอล   ชาวลาวเขาว่า เตะบาน  อ่านที่สื้อเขาเขียนว่า  สหพันธ์เตะบาน

ยังมีภาพสวยๆอีกมากไว้ต่อพรุ่งนีครับ

เริ่มออกเดินทางจากภูคูณ สู่วังเวียง

ผ่านหมู่บ้านชาวเราข้างถนน

แถวนี้หากเป็นหน้าฝนธรรมชาติจะสวย

ถ่ายรูปไว้หน่อย

ช่วงภูคูณไปวังเวียงจะมีหมู่บ้านข้างถนนเป็นจุดๆ

ข้างหน้าจะเป็นจุดขายผลไม้ ส้มเขียวหวาน

ส้มที่นั้นหวานดี เพราะมีปุ๋ยธรรมชาติ  แบบเดียวกับส้มธนาธร ที่เชียงใหม่ยุคแรกๆ  32 โลร้อยแบบบ้านเรา

มุมภาพทิวทัศน์ที่จุดขายส้ม

ธรรมชาติสู้หน้าฝนไม่ได้

ผมขอตัดภาพการเดินทางจากภูคูณมาเวียงจันทร์  เพราะที่วังเวียงโพสไปแล้วตอนต้นๆ
เป็นโรงแรมที่ตั้งอยู่ริมโขง ในนครเวียงจันทร์
เ

ตะวันจะตกดินที่ริมโขง

น้ำในแม่ขงแห้ง  จนเห็นสันดอนกลางแม่น้ำ

นี้เป็นช่วงตะวันตกดิน  กำลังมืดที่ประตูชัย ที่นครเวียงจันทร์

ผู้คนเริ่มมาเริ่มมาเที่ยวในสถานที่แห่งนี้

ถ่ายไว้เป็นที่ระลึก

บันทึกภาพไว้ในความทรงจำ........กาลครั้งหนึ่งที่ลาวเหนือ

จุดที่ที่สวยที่ประตูชัย นครเวียงจันทร์

ยังมีภาพสวยๆที่นครเวียงจันทร์ อีกมาก ถือเป็นชุดสุดท้าย ในการเที่ยวที่ลาวเหนือ  พาชมสถานที่ต่างๆ  วัดพระฐาตุหลวง ห้างสรรพสินค้า ตลาด  ประตูชัย สถาพในตัวเมือง สวยๆครับ  กำลังรีไซด์ภาพอยู่ครับ  

ภาพต่อจากนี้เป็นภาพที่ถายในปี 07 ในการเดินทางกลัตูชัยก่อนบจากลาวเหนือ และแวะมาค้างคืนที่เวียงจันทร์ ก่อนเดินทางกลับฝั่งไทย  ต่างกับภาพข้างบน
จะเริ่มที่เที่ยวประตูชัย   ห้างสรรพสินค้า  วัดพระฐาตุหลวง ตลาดและสถาพในนครเวียงจันทร์
เริ่มที่บริเวณประตูชัยก่อน

ตรงด้านหน้าประตูชัย

บริเวณประตูชัย

แผ่นจารึก

ถ่ายจากหน้าประตูชัย

ท่าถ่ายรูปสวยได้ใจ   สงสัยดูภาพบนยอดภายในหอประตูชัย

ด้านหนึ่งของประตูชัย

ไม่ต้องบอกก็รู้   สุขาอยู่ห่นใด

รถสามล้อที่ตูชัยรอรับผู้โดยสารไปเที่ยว ที่หน้าประ

ดูแผนที่จะไปเที่ยวไหนก่อนดี

สวนประตูชัย

ที่จอดรถด้านหน้าประตูชัย

ระหว่างขับรถไปห้างสรรพสินค้า

ผ่านธนาคารเววียงจันทร์

ลานจอดรถของห้าง

ภายในห้างสรรพสินค้า

ยังเช้าอยู่ไื้ม่มีคนมาซื้อของ

พวกร้านทองในห้าง

ตลาดเล็กๆข้างห้าง   มีตลาดสดอยู่ติดกัน  มีรังต่อขาย

นี้คือบริเวณวัดพระธาตหลวง

ท่าทางถ่ายรูปประทับใจจริงๆ

เขาว่าเป็นวัดที่หลวงพ่อคูณท่านออกทรัพย์สร้างให้

ด้านหน้าวัดพระฐาตหลวง  มีอนุสาวรีย์อยู่ด้านหน้า

ไว้ต่อพรุ่งนี้ครับ  ภาพบริเวณวัุดพระฐาตุหลวงและเจดีย์สวยมาก  มีหลายมุมของภาพเจดีย์และบริเวณ  ต่อด้วยเวียงจันทร์ยามค่ำคืน น่าติดตามครับ..srithanon

ประตูเข้าด้านหน้าวัดพระฐาตุหลวง

มองจากด้านหน้าวัดไปยังอนุสาวรีย์

ด้านขวาของเจดีย์

ด้านซ้ายของเจดีย์

บริเวณระเบียงของวิหาร

ตัวเจดีย์ด้านขวา

จากฐานไปยังยอดเจดีย์

ด้านหนึ่งของเจดีย์

ด้านซ้ายของเจดีย์

ทางเข้าด้านหน้าของเจดีย์

ด้านขวาเจดีย์ทั้งองค์

ด้านขวาของเจดีย์

ภายในระเบียงด้านขวา

ด้านหน้าวัดพระฐาตุหลวง

กับคุณหมอทั้งสองท่าน ที่ทำตัวติดดิน ไปไหนๆต้องมีทั้งสองไปด้วยเสมอ

มีนักท่องเที่ยวมาจากไทย

เป็นร้านค้าขายของที่ระรึก หน้าทางเข้าชมวัดพระฐาตุหลวง

มาดูห้องพักของโรงแรมที่พัก  ราคา 450 บาทต่อคืน

นี้คือโรงแรมที่สร้างใหม่ อยู่ติดถนนเรียบริมแม่น้ำโขง

ห้างสรรพสินค้าในตัวเมืองเวียงจันทร์

ร้านอาหารในยามค่ำคืน  ร้านเหล่านี้เจ้าของเป็นคนไทยและเวียตนาม  มีรูปตัวหนังตลุงภาคใต้ของไทย  สงสัยเจ้าของร้านเป็นคนใต้  เจ้าเท่ง...

ตารางค่าอาหาร  ลองหัดอ่านภาษาลาวแล้วจะอ่านได้คร่อง กับชื่อรายการอาหาร

ซาลาเปาร้านนี้ มีคนมาอุดหนุนกันเยอะ  เพราะแม่ค้าสาวสวย   ใครก็ชอบ  แต่ผมชอบม่ายไล่  โดนตบตาย

ร้านผลไม้ มาจากฝั่งไทย

นี่ร้านรัย  มีขายรถ ดอกเบี้ยต่ำ   ราคารถ แปดสิบร้านกีบ

ที่ท่องเที่ยวไม่กล้าเดินผ่าน  เดี๋ยวโดนอุ้มไปทำมิดีมิร้าย

แบบนี้ก็เสี่ยง

สถาพท้องถนนในตัวเมือง

ตึกรัยอ่ะ  ลืมไปแล้ว

ถนนในตัวเมือง

ก่อนที่จะจบการท่องเที่ยวที่ลาวเหนือ  ขอฝากภาพที่ด่านข้ามแดน ที่จังหวัดหนองคาย ทั้งฝั่งไทยและลาวมาปิดท้ายของเรื่องคครับ

ที่ด่านฝั่งไทย   เอาแบบฟอร์มการทำเรื่องผ่านแดน ทั้งคนและรถมากรอกข้อความ

วุ่นกับการกรอกเอกสาร

เอกสารพร้อมกันหมดทุกคนหรือยัง

ส่งเอกสาร

รอรับเอกสาร

ของน้าพร้อมแล้ว

ของผมยังไม่เรียบร้อย

รอรับช่องสุดท้าย

ขับรถข้ามสะพานมิตรภาพไทยลาว  ข้ามไปฝั่งลาว เพื่อทำเรื่องเอกสารเข้าเมืองของลาว

มาปวดหัวกับด่านตรวจคนเข้าเมืองของลาว  ชอบยึกยัก ทำให้เสียเวลา

ขำกับการใช้เงินกีบล่ะซิ 

ส่งเอกสารและรอรับ

ขออภัยที่ต้องตัดภาพจำนวนมากออก เพราะอาจจะมีภาพที่เป็นบุคลมากไป   และบางภาพเป็นส่วนตัว 
จากที่ส่งภาพการท่องเที่ยวที่ลาวเหนือ มาทั้งสองฤดู  ทำให้ตัดสินใจในการเดินทาง  ว่าใครชอบแบบไหน  หนาวหรือฝน   สวยกันคนละแบบ ได้อย่างเสียอย่าง
แต่อยากจะแนะนำว่า  หากเอาธรรมชาติเป็นหลัก  ก็ต้องหน้าฝน เพราะหน้าหนาว พืชหญ้าแห้งตาย ธรรมชาติไม่สวย  แต่ได้บรรยากาศ

สำหรับการเดินทางโดยใช้รถยนต์ส่วนตัว  ไปได้สะดวกทั้งเก๋งและโฟว์วิลล์  เส้นทางลาดยางตลอด แม้ในการวิ่งขนเขา  ก็ไม่อันตรายเท่าบ้านเรา  เพราะไม่ค่อยมีรถสวนทาง แม้จะมีโค้งมากมาย  ขับสบายและไม่เครียด  หากนำรถไปก็อย่าลืมชวนเพื่อนๆมาสักคันสองคัน  เพราะว่าหากรถเสียกลางทางจะได้ช่วยกัน เพราะอู่รถที่นั้นไม่ค่อบพบ  ต้องลากเข้าเมือง  แต่อย่ากังวล มากไป  ตรวจดูความพร้อมของรถ เรื่องยางเรื่องเบรค และความร้อนระบบหม้อน้ำ  น้ำมันเชื้อเพลิงไม่ต้องห่วงมีปั้มให้เติมตามเส้นทาง   ก็คงจะพอเป็นข้อมูลเล็กๆน้อยๆ  สำหรับท่านที่จะไปเที่ยวลาวเหนือ     
ขอขอบคุณเพื่อนๆสมาชิกทุกท่านที่เข้ามาชม   สวัสดีครับ  ......srithanon

 :D ขอบคุณมากๆครับ สำหรับภาพสวยๆ งามๆ เหมือนได้ไปด้วยเลย เพลินมาก ชอบคุณมากๆ ครับ