> >ดาราสาววัยรุ่นผู้มีไหวพริบ ..ถูกข่มขืน>เป็นข่าวหน้าหนังสือพิมพ์...ว่า...ดาราวัยรุ่นผู้มีไหวพริบ> >ปฏิภาณดีมากคนหนึ่ง..ถูกข่มขืนขณะเดินเข้า> >บ้านในซอยเปลี่ยว..ยามค่ำคืน...
> >> >ปวีณา : ทำไมถึงกลับบ้านดึกดื่นล่ะจ๊ะหนู... ? แล้วหนูกลับบ้านยังไง .?>
>> >ดาราสาว มีดาราหนุ่มรุ่นพี่มาส่งค่ะ...แต่ด้วยไหวพริบของหนูหนูสังเกตว่าเขาเป็นคนขี้หลี...ถ้าให้รู้จักบ้านก็จะตามมาตื้อจนรำคาญ> >จึงให้ส่ง แค่ปากซอย...แล้วหนู เดินเข้ามา> >> >ปวีณา :แล้วเกิดอะไรขึ้น...?> >> >ดาราสาว> >:มีผู้ชายคนหนึ่ง..รูปร่างสูงใหญ่..ล่ำสัน.มีอาการเมาเล็กน้อยเดินตามหนูมา..ด้วยไหวพริบ> >ของหนู..หนูรู้ได้เลยว่าไม่ได้มาดีแน่...> >> >ปวีณา : แล้วยังไงต่อจ๊ะ... ?> >> >ดาราสาว> >:หนูตัดสินใจออกวิ่ง..แต่ชายคนนั้นก็วิ่งตามทันที..ด้วยไหวพริบหนูรู้ว่าวิ่งยังไงก็คงไม่เร็วกว่าผู้ชายอยู่ดียังไงเขาก็ต้องตามทัน..และใช้กำลังแน่นอน> >> >ปวีณา : ยังไงต่อจ๊ะ.. . ?> >> >ดาราสาว :ด้วยไหวพริบของหนู..หนูตัดสินใจหยุดวิ่ง..เพื่อไม่ให้ต้องเจ็บตัวหนู> >ตัดสินใจ เจรจาต่อรอง....> >> >ปวีณา : ผลการเจรจาเป็นอย่างไรจ๊ะ. ?> >> >ดาราสาว :หนูบอกเขาว่า..ไม่มีประโยชน์ที่จะต้องใช้กำลัง..> >ไม่เกิดผลดีต่อทั้งสอง ฝ่าย.. หนูยินยอม ทำตามที่ เขาต้องการ...> >> >ปวีณา :เรื่องเป็นอย่างไรต่อจากนั้น... ?> >> >ดาราสาว :ด้วยไหวพริบของหนู...หนูชวนเขาเข้าไปในซอกตึกลับตาคน> >แล้วต่างคนต่างถอดเสื้อผ้าของตัวเอง> >หนูถกกระโปรงขึ้นมาเหนือเอว.ส่วนเขาปลดกางเกงตกลงมากรอมเท้า> >> >ปวีณา : เรื่องเป็นยังไงต่อจ๊ะ... ?> >> >ดาราสาว> >:ลองใช้ไหวพริบคิดดูสิ..ว่า.ชายที่รูดกางเกงลงไปกองที่ตาตุ่ม..กับหญิงสาวที่ถกกระโปรงขึ้นเหนือเอว...ใครจะวิ่งเร็วกว่ากัน...?> >> >> >ปวีณา :> >แต่อย่างน้อยเค้าก็เห็นของลับหนู??> >> >ดาราสาว : ด้วยไหวพริบ? หนูก็ไม่ยอมเสียเปรียบหรอกค่ะ> >หนูใช้ก็เวลาครู่หนึ่งเพื่อจ้องดูของเขาเหมือนกันก่อนวิ่งหนี??> >> >ปวีณา : (ทำหน้าเอ๋อ)
??....แล้วหนูรู้สึกยังล่ะค่ะ ??> >> >ดาราสาว : เสียดาย?
> >
ปล. อันนี้หวังว่าจะไม่ซ้ำนะ อิอิ (ถ้าซ้ำบอกด้วย)
ผู้เขียน
