หลายคนคงเคยดูหนังเรื่อง The Aviator ใช่ไหมครับ ที่แสดงโดย ลีโอนาโด ดิคาปริโอ
ในบทของ ฮาวเวิร์ด ฮิวจ์ มหาเศรษฐีต้นตำรับเพลย์บอย และผู้บุกเบิกด้านการบินที่ผลงานของเขาทรงคุณค่าต่อด้านการบินอย่างมาก
ในหนังเราเห็น ลีโอนาโด แสดงบทบาทของมหาเศรษฐีผู้นี้ ได้ดูเขาทำลายสถิติ ทุ่มเงินไม่อั้นเพื่อสร้างหนังให้ได้ดังใจ และสร้างสรรค์เทคโนโลยีด้านการบิน ขณะเดียวกันก็ออกควงกับดาราสาวชั้นนำของฮอลลีวู้ด เป็นต้นว่า จีน ฮาว์โลว์, เอวา การ์ดเนอร์ และแคทเธอรีน เฮปเบิร์น
ในชีวิตส่วนตัว เราได้เห็นวี่แววว่าเขาเป็น
โรคยำคิดย้ำทำ ( obsessive compulsive disorder ) ตั้งแต่พูดคำพูดเดิมซ้ำๆ ล้างมือด้วยสบู่จนเลือดออก จนถึงขั้นกลัวเชื้อโรคอย่างรุนแรงขนาดขังตัวเองอยู่ในห้องฉายหนังได้เป็นอาทิตย์ๆ
แล้วเกิดอะไรกับชีวิตของ ฮาวเวิร์ด ฮิวจ์ หลังจากนี้
อย่างหนึ่งก็คืออาการย้ำคิดย้ำทำของฮิวจ์เริ่มหนักจนถึงขั้นควบคุมไม่อยู่
แทนที่จะพึมพำหรือวุ่นวายอยู่กับตัวเอง ฮิวจ์เริ่มถ่ายทอดความวุ่นวายต่างๆ ให้คนรับใช้ของเขา สำนักข่าว บีบีซี ของอังกฤษเคยรายงานว่าฮิวจ์มีคำสั่งเฉพาะเกี่ยวกับเครื่องช่วยฟังของเขาเวลาที่คนรับใช้ต้องหยิบมันออกจากตู้ในห้องน้ำ เป็นต้นว่า
" ใช้กระดาษทิชชู่ 6-8 แผ่น เปิดประตูห้องน้ำ แล้วใช้กระดาษทิชชู่อีก 6-8 แผ่น เปิดตู้ แล้วหยิบสบู่ที่ยังไม่ได้ใช้ออกมา ล้างมือด้วยสบู่ก้อนนั้น ใช้กระดาษอย่างน้อย 15 แผ่น เปิดตู้เก็บเครื่องช่วยฟัง แกะถุงที่ใส่เครื่องช่วยฟังโดยใช้มือทั้งสองมือโดยใช้กระดาษทิชชู่อีก 15 แผ่นในทั้งสองมือ " ทิชชู่กลายเป็นส่วนสำคัญในชีวิตช่วงหลังของฮิวจ์อย่างมาก และไม่เพียงใช้กระดาษทิชชู่ป้องกันเชื้อโรคเท่านั้น เขาใช้กล่องคลีเน็กซ์มาทำเป็นรองเท้าด้วย
ในปลายยุค 50 ขณะที่พักอยู่ใน เบเวอร์รี่ ฮิลล์ โฮเตล ฮิวจ์ใช้เวลาทั้งวันหมกตัวอยู่แต่ในห้อง ร่างเปลือยเปล่า ดูหนังอยู่ในห้องที่เขาออกแบบว่าเป็นห้องปลอดเชื้อ
หลายปีต่อมา เขามีอาการคล้ายๆกันขณะพักอยู่ที่ห้องสวีทใน เดสเสิร์ต อินน์ โฮเตล ที่ลาสเวกัส เป็นเวลาสิบวัน เมื่อครบกำหนด เจ้าของโรงแรมมาขอให้เขาออกไป เศรษฐีหนุ่มผู้นี้ก็ซื้อโรงแรมแห่งนี้เสียเลยด้วยเงิน 14 ล้านเหรียญ มากกว่ามูลค่าจริงของโรงแรมแห่งนี้ถึง 2 เท่า
แต่แม้ว่าจะกลัวเชื้อโรค ฮิวจ์ก็ไม่เคยให้ทำความสะอาดห้องสวีทของเขา เขาไม่เคยอาบน้ำ และชอบให้ร่างกายขอตัวเอง
" บริสุทธ์ " ด้วยแอลกอฮอล์มาถูตัว
เขาเลิกตัดเล็บมือเล็บเท้า เขาเลี่ยงการใช้ห้องสุขาและใช้โถสำหรับถ่ายแทน และเก็บพวกมันไว้ในตู้
อาการกลัวน้ำประปาของฮิวจ์หนักข้อยิ่งขึ้น ฮิวจ์ในตอนนั้นเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของลาสเวกัสได้ขัดขวางโครงการน้ำประปาของเนวาดาใต้ โดยอ้างว่าโครงการนำน้ำจากทะเลสาบที่มีมลพิษ มีเชื้อโรค มาใช้ทำน้ำประปา
" น้ำพวกนี้ ความจริงแล้วเป็นน้ำเสียที่กรองเอาอุจจาระออกแล้วมาส่งผ่านท่อ " ฮิวจ์ กล่าว
ที่เดสเสิร์ต อินน์ เขาแทบไม่เคยออกจากห้อง และมีความสุขอยู่กับการดูหนังดูทีวี ฮิวจ์ยังได้ซื้อสถานีโทรทัศน์เพื่อจะได้สั่งรายการที่อยากดูขณะนอนไม่หลับ มีรายงานว่า ถ้าเขาเผลอหลับและพลาดฉากไหนไป เขาจะโทรไปบอกให้ทางสถานีฉายซ้ำทันที
เขาไม่เคยให้ใครเห็นตัวได้พบตัวเขาอีกเลยนอกจากกลุ่มคนเล็กๆ ที่ชื่อว่ามอร์มอน ( Mormon ) แม้อิวจ์ไม่ใช่คนพวกนี้ แต่เขาก็ชอบพวกเขาเหราะมีชื่อเสียงเป็นที่ไว้ใจได้และขยันขังแข็ง ฮิวจ์ยังติดยาแก้ปวดอีกด้วย ซึ่งเขาได้ใช้ยานี้ครั้งแรกหลังขับเครื่องบินตกในปี 1946 พวกมอร์มอนคนหนึ่งหายาแก้ปวดนี้ให้เขา
ท้ายที่สุดฮิวจ์ทิ้งเนวาดาและเริ่มออกเดินทางไปทั่วโลก และมักพักอยู่ในห้องเพนท์เฮาส์ที่ให้ปิดหน้าต่างทั้งหมด เขาแทบไม่เคยให้สาธารณชนเห็นตัว และถ้ามีใครเห็นหรือถ่ายรูปเขาได้สื่อจะมอบรางวัลให้อย่างงาม
ในเดือนเมษายน ปี 1976 ฮิวจ์ในอายุ 70 ปีเสียชีวิตด้วยอาการไตวายขณะอยู่บนเครื่องบินที่บินจากเม็กซิโกไปฮุสตัน และเนื่องจากไม่มีคนพบเขามานานมากจนคนที่รู้จักเขาจำเขาไม่ได้อีก จึงต้องใช้การตรวจลายนิ้วมือเป็นเครื่องช่วยยืนยันศพ
สภาพในตอนนั้นของฮิวจ์คือเขามีเข็มฉีดยาขัดคาที่แขนอันเนื่องมาจากอาการติดยาแก้ปวด มี ร่างกายแก่ชรา และผอมโกรก
สื่อได้ตีพิมพ์ไว้ว่า " การรับรู้ของเขาทำให้เขาเป็นคนที่น่าสนใจและปวดร้าว เป็นบุรุษที่มีชีวิตแสนเศร้า เปลี่ยวเหงา แต่ขณะเดียวกันก็มีความฉลาดล้ำ "
เห็นว่าชีวิตเขาแปลกๆดี และน่าทึ่งมาก เลยเอามาให้อ่านกัน ชอบเขาอย่างเดียวที่สามารถทำตามควาฝันของตัวเองได้ แต่ชีวิตเขานอกนั้นมันแปลกดี และน่าทึ่งมาก ผมว่างั้นนะ
ผู้เขียน
